İstanbul da yaşayan Süryani Ortodoks toplumu, genelde Doğu ve Güneydoğu kökenlidir. İstanbul’a yerleşmeleri başlangıçta zor olmuş ise de daha sonraları bu zorlukları gitgide aşmışlardır. Çalışkanlıkları ve azimleri sayesinde kentin hızlı dönen çarkına çabucak ayak uydurmuş, kısa sürelerde şehrin sosyal yaşamına adapta olmuşlardır.
Süryaniler, hayat standartlarını yükseltmek, biri diğerinden geri kalmamak için, geceli gündüzlü çalışmaktadırlar. Bu olgu onların ticari grafiklerini yükseltmekte, gelir dağılımlarını müspet yönde etkilemektedir. Ekonomik durumları iyi olmasına karşın orta ve dar gelirli aileleri de mevcuttur. Ancak oran itibarı ile geliri yüksek olanlar çoğunluğu teşkil etmektedirler.

İstanbul’daki Süryaniler, hemen hemen her meslek gurubunda faaliyet gösteren fertleri vardır. Sırası ile ilk on sırada yer alan çalışma alanları Kuyumculuk, Dericilik, Serbest Ticaret, Tekstil ve Konfeksiyon, Doktorluk, Sanayicilik, İnşaatçılık, Manifaturacılık, Muhasebecilik ve eğitmenciliktir. Sıralamada görüldüğü gibi en çok faaliyet gösterilen alan kuyumculuk ve dericiliktir.

İstanbul’da mukim Süryani toplumunun nüfusu yaklaşık on beş bin civarındadır. Nüfusun en çok yoğunlaştığı semtler arasında Yeşilköy, Bakırköy, Kadıköy, Şişli, Kurtuluş, Gedik Paşa, Koca Mustafa Paşa, Sefa köy, Küçük Çekmece ve Avcılar gelir. Bundan yirmi yıl önce bu semtler çok daha fazla yoğunluk arz ediyordu. Ekonomik şartların getirdiği iyileşmeler sayesinde daha farklı semtlere kayışlar olduğu gözlenmektedir. Ve gitgide bu semtlerdeki yoğunluklar kaybolmaktadır.

Süryani Ortodoks Cemaati örf ve adetine, kültürüne, inancına bağlı bir toplumdur. Birbirleri ile olan diyalogları kuvvetli, münasebet bağları sıkı örülmüştür. Bu gelişmeleri sağlayan en büyük etken de hiç şüphesiz Kilise olmuştur. Süryani tarihine göz atıldığında görüleceği gibi kilise hep belirleyici ve birleştirici unsur vazifesini görmüştür. Zaten kilisenin dışında başka kurumları da yoktur.